Yerli tohumlar seferberlik bekliyor

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

Ata yadigârı birçok sebze ve meyveden vazgeçeli yıllar oldu ve biz ancak son yıllarda kıymetini anlamaya başladık yitirdiğimiz değerlerin.

Hani meşhur bir Afrika hikâyesi vardır ya: ‘‘Misyoneller Afrika’ya geldiğinde bizim elimizde topraklarımız, onların ellerinde incilleri vardı. ‘Dua edelim’ dediler. Gözlerimizi kapattık. Açtığımızda onların ellerinde bizim bereketli topraklarımız, tabiatımız, bizim elimizde ise sadece onların İncilleri vardı.’’ diye özetlenen.

İşte biz de ülkemize önce yabancı menşeyli olup, bir defa ekilebilip, tohumları her yıl yeniden, dışarıdan satın alınan, hibrit tohumların girip arkadan da hastalıklarının geldiğini ve daha sonra da aynı ülkelerden de hastalıklar ile mücadele adına doğayı ve insanlığı katleden ilaçların geldiğini gördük.

İlimize gelince; yıllarca yetiştirdiğimiz Karaevli, Barbaros ve sonra da Tekirdağ karpuzu adında bir karpuzumuz vardı. Üç kilo civarında, kabuğu beyaza yakın tonda, çok açık bir yeşil olup üzerinde saptan dibe doğru çizgiler halinde motifleri olan ve bıçak değer değmez “kütür kütür” sesleriyle kendiliğinden ayrılan bu karpuz çok lezzetliydi.

Bu karpuz, 1930’lu yıllara kadar Karaevli Köyü’nde yetiştirilip yelkenli tekneler ile İstanbul’a götürüldü. Daha sonra “Barbaros ve Tekirdağ Karpuzu” olarak adlandırılan karpuz, 1970’lerden sonra maalesef sofralardaki yerini terk etti.

İşte 1970’li yıllarda tohumunun kaybolduğunu bildiğimiz Tekirdağ karpuzunun bundan sonraki hikâyesi şöyle:

Kayı Köyü’nden üretici Bülent Eren’in bir ahbabından aldığı yerli karpuz tohumunu emekli öğretmen Ercan Duygu’ya verdi.

Uzun yıllar birlikte görev yaptığı emekli öğretmen Mustafa Güloğlu’na durumun önemini anlatıp ekmesi için verdi.

Karpuz yetiştiğinde görüldü ki karpuz, çocukluğumuzdaki zevkle yediğimiz Tekirdağ karpuzuydu.

Sonra görev yaptığı Duygum Anaokulu’na Haber Trak muhabirlerini davet ederek karpuz birlikte kesilip yenildi. Bu karpuz, yıllar öncesini anımsattı. Bizi çocukluğumuza götürdü ve aynı damak zevkini tekrar yaşattı.

Konuyla ilgili olarak görüşlerini aldığımız doğal ürünlerini öğrencilerine vermeyi görev edinen Ercan Duygu, şunları söyledi: “Çocukluğumuzdan bu yana tohumları bilinçli bir şekilde kaybettirilen Kara Duman, Alaca karpuz, beyaz karpuz, kış karpuzu, Tekirdağ karpuzu ve sarı Kırkağaç, siyah Kırkağaç, miri kavun, siyah Hasan Bey, çilli kavun, topatan, bokluk kavunu, sarı kavun, sülüklü kış kavunu, altınbaş, sulu şükrü ( çoban aldatan, hırsız aldatan ) gibi kavunlarından kaçının tohumları kaldı elimizde? Elime tohumu tesadüfen geçen bu Tekirdağ karpuzu ile birlikte tüm yerli tohumlar için bir seferberlik başlatalım. Ne dersiniz?

Namık Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi yetkililerine de sesleniyorum. Gelin bize önder olun, destek olun bu işe Tekirdağ karpuzu ile başlayalım, olmaz mı ?”

Habertrak/Ayşe Keşkek