Aslında hep hayal edilen şeylerin başında gelirdi.

Bir fırsat bulsakta evde dinlensek.

Mesela; sabah geç uyansak.

Hatta işe gitmesek.

Dışarı hiç çıkmadan televizyon izleme şansımız olsaydı.

Evde koltuğumuzda uzanıp bir yandan çerez yerken eski filmleri internetten izleme fırsatını bulsak.

Daha önceleri izleme şansını bulamadığımız dizilerin sezonlarını ardı ardına seyretsek.

Ertesi gün iş olmadan gece ilerleyen saatlere kadar oturabilseydik.

Evdekilerle laflasak, gece çay sohbetleri yapsak.

Yarını hesap etmeden vakit geçirseydik.

Bir zamanlar bu planları yapar dururduk.

Lakin bu planların içinde eksik olan şey varmış.

Oda; “paraymış.”

**

Evde oturup tv seyretmek için bir gelirinin olması lazımmış.

Sabah erken uyanmamak için işe gitmemek gerekiyor.

Yani biri bunu senin yerine yapmalıdır.

Şimdi kimse yapmazsa ne olacak?

Evde keyifle vakit geçer mi?

Evin kirası nasıl ödenir?

Ya çerez nasıl alacağız?

Dizileri izleyeceğimiz bilgisayarı nereden temin edeceğiz?

Peki ya interneti kim ödeyecek?

Çay demlemek için gereken parayı nereden isteyeceğiz?

Peki, çayımızın şekeri olacak mı?

**

İşte hayallerle gerçeklerin bambaşka olduğu çok kesin bir örnekteyiz.

Her daim istediğimiz şey olsa bile aslında olmadığını görüyoruz.

Beklentiler ve hayal edilenler maalesef ki bulduğumuzla aynı olmuyor.

Şimdiler de işte tam bu kafadayız.

Saygılar…