HASAN DAYININ FERYADI DUYMALIYIZ!

 

Bir gazeteci için sahada olmak, haberin kalbine dokunmak anlamını taşır. Ne zaman sahaya insem önceden hiç tasarlamadığım konulara, haberlere, insanlara dokunurum… Uçmakdereli Hasan Dayı da böyle insanlardan birisi.

 

Hasan Dayının haykırışının bir anlamı var. Saf gerçeklere, korkuya, acıya; insan olmanın erdemine dayanıyor. Hemen konuya girmek isterim. Neden mi? Çünkü Hasan Dayının bekleyecek hali ve zamanı yok…

 

Hasan ÇINAR 86 yaşında bir ihtiyar. Ama kimseye el-avuç açmadan yaşayan bir ihtiyar! Tıpkı Balzac’ın Goriot Babası, Ernest Hemingway’ın İhtiyar Balıkçısı ve bizden birisi olan Âşık Veysel gibi; kendi kendine yetmeye adanmış, insan onuruyla, saygınlığıyla anılır desturuna tutunmuş bir ihtiyar…

 

Hasan Dayının başına gelenler pişmiş tavuğun başına gelmeyecek cinsten. Kendisi Uçmakdereli; doğma büyüme bu toprakların dağlarında bağ-bahçe ekmiş. Ihlamur toplamış, ceviz silkmiş, kekik dövmüş. Babasının kendi elleriyle yaptığı 10 numaralı iki katlı taş-ahşap evde oturuyor. Sekiz yıl önce Edirne Kültür Varlığı Koruma Bölge Kurumu Müdürlüğü tarafından evi tescil edilmiş. Yaptığı bunca itirazı rağmen evi bu korulun izni olmadan dokunulmaz hale gelmiş…

 

Hasan Dayının imdadına Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi İmar ve Şehircilik Dairesi Başkanlığı yetişmiş. Bu bölge Büyükşehir’in de gözde yerlerinden birisi. Hatta öcü yerlerinden de deyebiliriz. Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi sadece Uçmakdere de üç evi kamulaştırıp kendi mülkiyetine geçirmekle kalmayıp Hasan Dayının ve komşularının da onlarca evinin projesini yapmak için kolları sıvamışlar.

 

Hasan Çınar gönüllü olarak imzayı atmış. İmar ve Şehircilik Dairesi Başkanlığı ile evinin onarım projesini imzaladığı zaman yaşı 80’ di. olan Hasan Dayının şimdi yaşı 86 olduğu halde kendi söylemiyle “ Evine hiç dokunulmamış.”

 

“ Hasan Amca evini görebilir miyiz? “

“ Tabi kardeşim; evim karşı mahallede, hemen gidelim.”

 

Beş dakika yürüdükten sonra yamaçta olan evlerin bulunduğu yere, Hasan Dayının 10 numaralı evine vardık. 86 yaşında bir insanın yaşadığı evin bahçesi bakımsız olur sanırsınız ama değil. Çünkü Hasan Dayı, yaşamı aşkına tutunmuş; hem de sımsıkı… Fakat evinin yatak odasının bulunduğu yer, taş yapı boydan boya ikiye ayrılmış; ah yıkıldı, ah yıkılacak durumda…

 

“ Hasan Dayı niçin onarmıyorsun bu duvarı? “

“ Nasıl onarayım kardeşim; dokunamayız, ceza alırız!”

“ Ya üstüne yıkılırsa duvar; üstelik sen uykudayken!”

“ Allah bunu da yazdıysa olur kardeşim; ne diyelim, kimseye sesimizi duyuramadık!”

 

Hasan Dayıya söz veren İmar ve Şehircilik Daire Başkanlığı nerede? Elbette yapmak istedikleri çok şey var kurumlarımızın. Nasıl zorluklarla karşılaştıklarını da biliyorum. Ama bir insanın yaşadığı yer güvenli olmaz ise; o insanın hali nice olur? Bu insan uykusunda uyurken, henüz Allah ona can vermiş 86 yaşında bile imrendirecek yaşam enerjisi duruyorken, bizlerin; kurumların ihmalkârlığı yüzünden Hasan Dayının başına bir iş gelirse;

 

BUNUN HESABINI KİM VERECEK?

 

Hasan Dayının bekleyecek bir günü bile yok. Evinin onarılması yıllar sürebilir. Fakat çok küçük onarım veya payandalar ile evine bir iki yıl daha bekleyecek can verilir. Bunu yapmak zorundayız. Kanunen, insanken, ahlaken; bunu yapmak zorundayız; seyretmek veya sonraya bırakmak değil…