İN-SANAT BAHÇESİ–199

HAYATI OLDUĞU GİBİ KABUL ETMEK!

————————————————-

 

İnsanın; insanlarımızın ruhlarının etkisiyle, hissiyatlarının derinlikleriyle söyledikleri şarkılar ne kadar çok önemli ve ölümsüzdür.

 

Türk Sanat ve Türk Halk müziğini besleyen sözcüklerin anlattığı hikâye ve yaşamlar da böyledir.

 

Japonlar; “Mono no Avare” anlayışıyla bu tür duygu aktarımlarını daha belirgin, anlaşılır ve sahiplenir hale getirmişler. Yani hayatı olduğu gibi kabul etmek; doğal yaşamın, evrenin tinsel hissedişine sığınmak; maddeyi, elementleri çok daha iyi anlamak ve algılamak üzerine…

 

Bugünün kabalık dünyasında, büyük tüketimin haykırışları yaşanırken onca kazanımların, nesnelerin bolluğu içinde bile yalnızlaşan insan; yine insanın duyarlılığına, maddeleri, doğayı çok daha iyi hissetmeye muhtaç gibi görünüyor.

 

Aynı konuya, maddelere, formüllere gösterdiği büyük duyarlılığı gösteren, çok genç yaşta ilim dünyasında söz sahibi olmuş, unvanları, ödülleriyle çok önemli çalışmaların altına imza atmış birisi; Oktay Sinanoğlu, maddeleri, onların üç boyutlu hallerini inceledikçe, bu tür hissiyata daha da çok sarılır.

 

Evrenin ucu bucağı yok olduğunu bilmemiz gibi bir şey; tabiatın, maddelerin, nesnelerin sırları; bizim şamatalarımızın, çoğu kez bir sürü ıvır zıvır sayılan hüzünlerin çok ötesinde…

 

Algılar, duyarlılıklar; ne kadar çok sanatla, edebiyatla, felsefeyle; hatta doğru yapılan politikalarla beslenmeye başladıkça; insan yolculuğu değişime uğruyor; barışın, sevginin, en önemlisi birbirimize tahammül etmenin, çözüm yolları bulma ve önermenin önemi, zenginliklerin farkına varıyoruz.

 

GÜNLER GEÇİYOR, GÜNLER

——————————————–

 

Ahmet Muhip Dıranas’ın şiirlerinden birisidir; Geçen Günler dizeleri. Yaşamın, yaşamların bir nehir gibi akıp geçmesi, akan yaşamlara yerleşen kavramlar üzerine tahtını kurmuş bir şiir.

 

Günler geçiyor, günler;

Pişmanlığa sürgünler

Gibi geçiyor günler.

 

Şairlerin bu dizeleri; yorumları ne kadar çok anlamlı hale getiriyor yaşamları. Yaşamı yorumlamaktan aciz insanlar;” yalan dünya” gözüyle bakarlar maviliklerin, yeşillerin; velhasıl evrenin bize hediye ettiği, sayısız elementin bir araya gelip, yaşamların kaynağını oluşturduğu bu gezegende en hırslı olanlar yine “Yalan dünya” gözüyle bakanlardır.

 

Yalan nedir ki? Bir kandırmaca; olmayan bir şey… O zaman; olmayanın içinde yüzüyorsak; bunca olan kargaşa, acı, hüzün, saldırı; neyin nesi?

 

Bakmayın bu tür şeylere kafa yorduğuma! Farkındayım şairin farkında olan uyarısının. Geçen günlerin tembelliği içinde telaşsız fark edişin peşinde, paftasız, parselsiz sahipleniyorum dünyamı, evrenimi…

 

Ait olduğumu, bu evrenin öz evladı olduğumu bilmek bile yetiyor artıyor ölümlü bedenimin ölümsüzlüğü düşleyen ruhuna.

 

Yine söz şairde;

 

Birbiri arkasından

Batan güneşler gibi,

Yelkovan ve akrebi

Döngüsünde durmadan,

Vuran kampanalarla

Geçiyor bütün günler,

Pişmanlığa sürgünler

Gibi günler ve günler…