MUSON YAĞMURLARI

( Gitme o güzel geceye usulca )

 

 

Hindistan’ın bir bölgesinde yaşamını çobanlık yaparak devam ettiren bir ailenin ve daha nicelerinin öyküsünü belirleyen en önemli doğa olayı; Muson yağmurlarıdır. Neredeyse dört ay süren bu yağmurlarla birlikte sellerde yaşansa da, bitki örtüsü olmayan yerlerde; kırlar, dört aylığına yemyeşil olur. Uzağa gitmiş olan çobanlar, bu yağmurlar sayesinde ailelerinin olduğu yerlere geri dönerler. Çünkü yağmurlarla birlikte otlaklarda hemen yanı başlarındadır. Her yer yeşil ve yaşam alanıdır…

 

Göçebe çobanların en mutlu oldukları yağmurların ıslattığı topraklarda, birbirinden ayrılmış aileler bir araya gelirler. Hayvan sürüleri, hemen kulübelerinin yanında yapılan çalmarlara kapatırlar. (üstü açık, çalı, taşlarla çevrili yer)

 

Bir araya gelen göçebe aileler mutludur. Onlarla birlikte yörede yaşayan, çakallar, sırtlanlar ve kurtlarda mutludur. Çünkü hayvan sürüleri onlar için besin ve beslenme demektir. Sürüleri kollayan çobanlar ve köpekler ne yaparsa yapsınlar, bu süre içerisinde beş-on kuzu kurtlar tarafından kaçırılır. Kuzuların kaybını sürünün sahibi olan göçebe çobana sorduklarında verdiği cevap hayli önemlidir;

 

  “Birkaç kuzudan bir şey fark etmez. Muson yağmurlarının bize sunduğunun yanında bu birkaç kayıp hiçbir şeydir!”

 

Göçebe çobanın diploması yok. Yeterince hijyen-sağlığa uygun değil; apartmanlarda, havuzlu sitelerde yaşayan insanlara göre çok uzak bir yaşam. Ama almış olduğu diploma, kim bilir kaç bin yıllık kültürlerin devamı olan şey; kendi rızkını düşünürken, diğer canlıların da haklarını saygıyla karşılamak; meğer birkaç yabancı dil bilmeyi veya çok iyi üniversitelerden mezun olmayı gerektirmiyor…

 

Yaşadığımız günlerde, evlere, şehirlere hapsolmanın ne demek olduğunu, ekranlara yansıyan ölüm ve hastalık mücadelelerini görünce, bu tür felaketlerin daha da büyüğü ortaya çıktığında hayatta kalacak olanların kimler olacağını değerlendirmek isterim! En kıyıda, yabanıl hayatın içerisinde, tıpkı doğanın süreçleri gibi doğal ve saf yaşayan insanlar; belki de yaşanası büyük felaketlerden sonra insanlığın devamını sağlayacak göçebeler olacaktır. Onların bilgisi, görgüsü, süslü laflardan ibaret değildir. Anlamını bilmedikleri lafları; kat’iyen kullanmazlar. Onların bilgisi, doğanın kendisidir; rüzgârı, yağmuru, güneşi ve Muson yağmurları…

 

Muson yağmurları ve göçebe çobanlar, tıpkı şairin (Dylan Thomas) şiirindeki gibi usulca gider ve gelirler;

 

“ Gitme o güzel geceye usulca

 

İyi insanlar, son defa ellerini sallarlar,

Öylesi ateşli bağırarak.

Faydasız işler yeşil bir koyda

Dans ediyor olabilir ama onlar da,

Öfkelenirler, öfkelenirler

Işığın ölümünün karşısında.

 

Güneşi uçarken yakalamış olan vahşi insanlar”