POLİS MEMURUNUN KOYU SOHBETİ

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

 

Öğle vakti, şehrimizde bir okul önünde orada bekleyen öğrenci velileri ve birkaç öğretmenle koyu bir sohbete girmiş polis memuru büyük bir iştah içinde konuşuyor. Sanırsınız nefes almıyor Sayın polis memurumuz…

 

Halkımızın huyunda mıdır, suyundan mı bilinmez; emniyette çalışanları (Belinde silah olanları ) kuzu sessizliğinde dinlemeyi, onlarla iyi geçinme savaşını, bolca sırıtma ve iltifat içinde yapmayı pekiyi beceririz…

 

Genç polis memurunun hararetle anlattığı konu dikkatimi çekince, yürüyüşümü yavaşlatıp kulaklarımı en iyi duyacak hale getirdim. Nasıl olur demeyin, insanın bir şeyi görmek veya duymak istediği zaman neredeyse bütün hücreleri yardıma koşuyor…

 

Genç polis memurumu, etrafını saran dinleyicilere kendisiyle ilgili bir şey anlatıyor. Sivil zamanlarında, yani iş dışı arabasıyla dolaştığı, trafiğe çıktığı zamanlar, ona ehliyet, ruhsat soran polislere, polis kimliğini göstermediğini; vatandaşlar ne yapıyorsa aynen öyle yaptığını öyle güzel ve büyük bir insanlık vazifesi gibi anlatıyor ki, orada bulunan dinleyiciler, genç polis memurunun bir tek sözcüğünü kaçıracaklar diye ödleri kopuyor.

 

İşin özü, genç polis memuru, yapması gerekeni yapıyor! Ve bunu, bizim toplumumuzda sürekli ayrıcalık bekleyen insanların algısından çok daha farklı olarak, mesleğini ve konumunu öne çıkartıp AYRICALIK beklemek amaçlı değil, tam tersi sıradan insanlar nasıl denetleniyor, onlardan ne isteniyorsa kendisi de öyle istenenlere uyduğunu, yasalara harfiyen bağlılığını anlattı…

 

Doğrusu, alkışlanacak bir durum derken, yazdığım sözcükler karşısında yabancılık hissediyorum. Neden? Yasalara uymak ayrıcalıklı bir iş gibi görülmeye başlandı da ondan. Her daim bir yolunu bulup; “ Dayı, Amca, Tanıdık, Hemşeri” aramakla geçen ömrümüz, sıradan ve istikrarlı davranan insanlarla karşılaşınca bir tuhaf oluyoruz…

 

Genç polis memurumuzun anlattıkları uygulamaya geçmişse, iki şeyi merak ediyorum. Bu davranışı görmüş olduğu eğitim sayesinde mi oldu? Yani, amirlerinin-öğretmenlerinden; onları polisliğe hazırlarken anlattıkları; sosyal, psikolojik; eğitimbilimi ve yasalar karşısındaki davranışlarının bütünü mü? Yoksa aileden gelen karakterine yansıyan bir yaşam felsefesi mi?

 

Sonuç nasıl olursa olsun; bürokrasinin gülmeyen yüzünün halkla barışık hale gelmesi, halktan oldukça uzaklaşan;  “ Askerlik ve Polislik”  meslekleri ve onların personelinin aslında halkımızın bir parçası olduğunu anlatmak adına en güzel değerlendirmeyi; adil uygulamalar, hoşgörülü ve yasalardan ayrılmayan görev bilinci; bu meslekleri, kurumları çok daha SAYGIN ve GÜVENİLİR hale getirmektedir…

 

Genç polisimizi, onun yasalar karşısındaki davranışını alkışlıyorum; eğer, bu işin övünülecek bir durum olmadığını, her erdemli insanın yapması gereken bir iş olduğunun da bilincine kavuştuğunu düşünerek…

 

Polis memurumuzun büyük iştah içinde anlattığı “Yasalara Uyma” davranışı, Orhan Kemal’in Murtaza isimli karakterini hatırlamama neden oldu. Bekçi Murtaza’nın Türk edebiyatındaki değerini anlatmama gerek yok. O’ndan birkaç sözcük alsam, gülümseme nedenidir diye düşünüyorum;

 

“ Görmüşüm kurs, almışım amirlerimden ders; yasaları çiğnetmem!”