PTT KUYRUKLARI, BURUK İNSAN MANZARALARI

Bu nasıl iştir dostlar; 21. Yüzyılın birinci çeyreği bitmek üzere, dünyada teknoloji, uzay yarışı almış başını dünya dışına gitmiş, bizler halen kuyruklarla meşgulüz…1980’den önce mazot, yağ, tuz, ekmek, tüp kuyruğu; şimdi de PARA-YARDIM kuyrukları…

 

400–500 veya 1000 TL için insan neden kuyruğa girer? Yoksulluğundan, çaresizliğinden değil mi? Açlık, yoksulluk sınırı çoktan 2000 TL’yi aşmış olmasına rağmen; taşıma suyla değirmen döner mi? Bunca insana, yılda birkaç kez yapılacak para yardımları; insanı, insanlığı ne kadar yüceltir ve yaşatır?

 

Hadi diyelim ki; bir nefes bir nefestir! Yardımın küçüğü büyüğü olmaz! Tamam, da hiç olmazsa bu işi İNSANCA yapsak; yardım alacak insanların canını çıkartmasak daha iyi, daha anlamlı olmaz mı?

 

PTT’de para kuyruğunda bekleyen insanları görmeyen, bilmeyen yoktur. Aylardır orada duruyor, bekliyor; insan yığınları. Esnafa verilen sıkıntı ayrı bir sorun, yoldan gelip geçenlere apayrı bir sıkıntı. Ama asıl sorun, orada bekleyen insanların birkaç gün yetecek para yardımı için saatlerce beklemesi değil midir?

 

O insanların; PTT kuyruğunda bekleyen insan yığınlarının gözlerine hiç baktınız mı? Gözlerdeki çaresizliği, kırgınlığı, ezikliği gördünüz mü hiç? Aylardır süren kuyruk ve o kuyruğun yanından kim bilir kaç kez geçti; şehrimizin subaşında oturan amirleri-memurları ve övünme fırsatı bulduğunda podyuma çıkan siyaset erbabı; kim bilir kaç kez geçti de durup o kuyrukta bekleyen insanların ÇİLESİNİ görüp, bir çözüm önerisi getiremedi!

 

Bazen, bilgenin görmediğini basit bir insan görür ve söyler. Bu yüzden, her fikre kulak vermek, her insanın derdini, önerisini dinlemek, çözüm üretecekler için yerinde bir sahiplenme olur.

 

PTT kuyruğu bekleyen insanların hemen ötesinde Ortacami ve onun da yanında saksılarıyla ünlü meydanımız var. PTT binasına uzaklıkları 3–40 metre. İnsanları, güneş altında, kaldırımın üzerinde, yolun, trafiğin, tozun, dumanın içinde bekletmek yerine; meydanda oluşturulacak uygun bir yerde beklemeleri ve verilecek sıra numaralarıyla birlikte; onar kişi, beşer kişi veya yirmişer kişi alarak çözüme ulaştırmak, bekleyene de beklemeyene de eziyet vermek yerine çok daha İNSANCA olmaz mıydı?

 

Amirlerim, sayın pek kıymetli memurlarım; sizler ne iş yaparsınız? Maaşınız, saygınlığınız, huzurunuz yaptığınız iş ile halktan aldığınız teşekkür, dua ile çok daha anlamlı hale gelmez mi? Her soruna arkasını dönerek, bindiği aracın siyah camları ardına sığınmak; AMİRE-YÖNETİCİYE yakışıyor mu?

 

Cumhurbaşkanı bilmek kaç kez söylemedi mi size; “ Sahaya inin! Halkı şamar oğlanı saymayın! “

 

Ya sizler, ne yapıyorsunuz? PTT kuyruğunda bekleyen insanları; İNSANCIK durumuna; insan olmaktan öte “ yığın” muamelesi görmesine sebep oluyorsunuz. Alt tarafı verilecek olan bir yardım. Alan insanlar toplumun bir ferdi. Duruşları, isimleri, sıfatları ne olursa olsun; onlara verilen parayı verme becerisi gösteremezseniz; bir çuval incir boşa gider; insanlar bol bol lanet okur, kötü söz söyler. Çünkü her insanın bir onuru vardır. Bin kez ezilmiştir de 1001.kez ezilmek ona ağır gelir de, bardağı, tası, şişeyi taşırır…

 

Para alacak olanlar kuyrukta bekliyor beklemesine de, para verecekler beklemiyor mu? Fatura ödemeye gitmeyenler bilmez. Özellikle elektrik faturası ödeyenler sık sık şu sözü duyuyorlar ; “ Sistem arızalandı! Sistem çöktü! “ Nedir bu sistem deseniz; kimse bilmiyor. Ne olduğunu söyleyelim mi? Teknolojiyi yenilemezseniz, işten anlayan teknisyenleri çalıştırmazsanız, olan vatandaşa ve oradaki çalışana olur; para almak da, para vermek de EZİYETE dönüşür.

 

Allah aşkına; bu şehrin memuru, amiri, politikacıları; artık, şovu, popilizmi bir kenara bırakıp, gerçek yaşamın pratiklerine dönüp, insan onurunu yüceltecek adımlar atınız; çok daha iyi kar edecek, çok daha mutlu olacaksınız. Çünkü iyilik gerçekten de çok daha kolaydır. Sadece biraz inanç, biraz sevgi ve beceri ister…