BUNU OKUYUNUZ

 

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

 

Çok defa dile getirdik.

Her seferinde bir umutla bekledik.

Zaman akıp gidiyor.

Bizim çocukluğumuzda olmadı.

Bizden sonra gelen çocuklar faydalansınlar istedik.

Onun için çalışıp gündeme getirdik.

Ancak bu gidişle onlarında pek göreceği yok.

***

Çocuklar neden sürekli evlerde kapalı yaşıyor?

Siz çocuklarınızın eskisi gibi sokaklarda oynamalarına izin verir misiniz?

O güven ortamı var mı?

Böyle bir şeye müsaade eder misiniz?

Hiç sanıyorum.

Artık ne siz eski sizsiniz ne de sokaklar eski sokaklar.

Peki, çocuklarımız ev hapsi gibi hayatlardan nasıl kurtulacaklar?

***

Sosyalleşip arkadaş edinmeleri nasıl olacak?

Okul arkadaşlığı bile sınırlı olan bir dönemde mahalle de çocukluk arkadaşı edinme fırsatı kaldı mı?

Siz kendi hayatınıza bakın kaç arkadaşınız ile çocukluktan beri arkadaşsınız?

Peki sizin çocuğunuzun böyle bir şansı olacak mı?

Aynı mahallede beraber top oynadığı, birlikte ağaca tırmandığı bir arkadaşı olabilecek mi?

Hayatı hayatın içinde öğrenip güçlü bir birey olma şansı var mı?

***

Ben sokaklarda oyun oynayarak büyüyen son nesildenim.

Teknolojik gelişmeleri de bilebilen bununla birlikte saklambaç ve tombili de oynamış sokakta oyun oynayıp akşam ezanı okununca eve gidileceğini bilen son kuşak içinde yer alıyorum.

Bizler bir şeyleri gördük.

Hayatı hayat içinde öğrenmeye çalıştık.

Elimize küçük tahta parçasına misina sarılı oltamızı alıp sahile giderdik.

Ya da otlar içinde saklambaç oynardık.

Atmaca ile atış yapar, çivi ile çamurda kaklamaca oynardık.

Bakkaldan aldığımız sporcu kartlarıyla oyun oynar değiş tokuş yapar bir şeyler toplamayı öğrenirdik.

Biriktirmeyi çocukken hayat içinde öğrendik.

***

Peki ya şimdi?

Çocuklar için alan yok.

Boş alan olsa bile çocuğunu sokağa bırakacak anne baba nerede?

Bizler bir şeyler kazandık da.

Bizden sonrakilere kazanmaları adına ne bırakacağız?

Mahallede olası çocukluk arkadaşlarını ellerinden aldık.

Güven ortamını el birliği ile yok ettik.

Sokak oyunlarını maziye gömdük.

Ellerine telefon ya da tablet verip bir köşede sessiz büyümelerini istiyoruz.

***

Sonuç?

Bizim çocuklar neden girişimci değiller?

Her ebeveyn de sürekli bu soru var.

Lütfen biraz düşünün.

İşinizden az biraz uzaklaşıp hayatınıza bakınız.

Ailenize, çevrenize, çocuklarınıza bakınız.

İnanın bana yitirdiğiniz her şey yine orada.

Yeter ki görmek isteyiniz.

Ve gördükleriniz için bir şeyler talep ediniz.

Yerel yönetimlere bu konuda baskı yapınız.

Yeter çok fazla bina yaptık.

Artık çocuklar için alanlar oluşturalım.

Geleceğimiz olan yavrularımızı kapalı alanlarda soluksuz yetiştirmeyelim.

Her mahallede en az bir çocuk parkı olsun.

Bu konuda birlik olun.

Hepiniz bu taşın altına elinizi koyunuz.

Ancak ve ancak o zaman bu taş yerinden oynar.

O zaman bir şeyler başarabiliriz.