TEKİRDAĞ ÖNCÜLERİN ŞEHRİ OLMALI

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

 

Halkın ihtiyaçları yöneticilerimizin projelerinden çok öte. Dünyanın gelişmiş kentlerinde yaşam 24 saat sürüyor. Tekirdağ’ın gecesi ise birçok mahallede ve şehrin merkezinde 12:00 ‘den çok önce sona eriyor…

 

Altyapı bitti. Şehrin üstyapısı ne zaman tamamlanır? Şehrimiz büyüdüğü ve insan ihtiyaçları da değişim göstererek arttığı için hiçbir zaman… Azami olanı bulmak, şehir insanımızı dışarıya; şehrin çeşitli park bahçelerine ve sahiline çıkartmak ise ayrı bir marifet…

 

Bu kadar zahmetli mi bu iş? Evet zahmetli! Şehrimizin insanlarının ekonomik ve sosyal yapıları birbirine denk değil. Maaşı asgari ücretin altında olan insanların dışarı çıkması mümkün değil…

 

Bütün bunların yanında öncü olmak; kenti daha yaşanır kılmak, kenti insanı, esnafı, aydınlarıyla ortak çalışma anlamı da taşıyor. Evlere yapılan kömür yardımı bir dereceye kadar insani. Ya sonrası? Olayın; şehir yaşamının kömürden, makarnadan ibaret olmadığını ne zaman anlayacak bu üst yöneticiler? Her insan bir işi, geçinecek kadar bir kazancı ve bu kazanç karşılığı kendi ihtiyaçlarını kendi almak ister. Bu bir onur, yüksek bir erdemdir…

 

Artık, insanımızı acınacak halden kurtarmak, bu işe dünya standardı sayılan uygulamalar, hizmetler getirmek, yöneticilerin, yönetenlerin de niteliğinin değişmesi için bir şans, yepyeni bir süreç de olabilir.

 

OKULLAR BÖLGESİ HALK OTOBÜSLERİ HİZMETİ AKSIYOR

 

 

Bu şehrin YENİDEN DOĞUŞU (Rönesans” olacaksa, trafik sorunları çözüldüğünde olacaktır. Şehrimizin insanı o zaman dışarıya çıkacaktır. Şehir insanının bereketi, dışarıdan gelecek turizmi tetikleyecektir.

 

Ulaşım başlı başına bir sorun haline geldi. Bu kadar küçük bir şehrin bir caddeye sıkıştırılması, caddenin de “Viyadük veya “Dalçık “ projeleriyle desteklenmemesi yüzünden trafiğin akması gereken yoğun zamanlarda akmaması insanları çileden çıkartıyor.

 

Hürriyet Mahallesi Okullar Bölgesi özellikle okul çıkış saatlerinde geç gelen otobüsler ve aynı anda çıkan öğrenciler, üst üste yığılmalara neden oluyor. Bu durumda duruklarda bekleyen yaşlı vatandaşlarımız araçlara binemiyor. Veya binmekte zorlanıyorlar…

 

Adı üstünde, Tekirdağ Halk Otobüsleri, kendi dertlerine düştükleri için, bu işten kar edemedikleri yüzünden neredeyse zor zahmet hizmet veriyorlar. Araçların bıkımsızlığı, şoförlerin az maaş ve yetersiz beslenme yüzünden mutsuz ve stresli durumları, halk otobüslerinin halka hizmet vermekten öte zahmet vermeye başladığının göstergesidir.

 

Halk şunu soruyor; her şey özelleşmeli mi? Özellikle ulaşım? Özel firmalardan asgari ücret alan şoförlerin durumu ortada… Ulaşım hizmeti de çok önemli bir görev olduğuna göre; bu işin belediye bünyesinde yapılması gerektiği, özelleştirmeyle en iyiye, en huzurlu olana ulaşamayacağımız bellidir.

 

Halkımız halk otobüslerinden yana dertli mi dertli! Özellikle Okullar Bölgesi, belli saatlerde daha fazla aracın gelmesini istedikleri gibi, bazı otobüslerin yarım saati bulan geliş aralıklarını tekrar gözden geçirilmesi isteniyor…

 

Halk, haklı mı haklı! Ya şoförler? Ya otobüs sahipleri? Herkesin derdi kendini aşmış durumda… Yöneticilerin yapmış oldukları sözleşmeler ne işe yarıyor. Halka hizmet verecek firmaların şikâyeti ayrı şey, halkın ulaşım alma hakkı ayrı şey… Herkes kendi haklılığını yola çıkmadan önce yapıp ona göre sözünün, imzasının eri olacak! Kanunlar, herkes için eşit işlemek zorunda; hizmet verende, alan da keyfiyete, eziyete dönüştürecek eylemlere giremez, girmemeli…