BU ÖLÜMLER NEREDEN ÇIKIYOR!

 

Nereye gitsem her tarafı ölüm ıssızlığı, sanki ölümün kokusu sarmış her şehri… Deprem geride çok acılı ve kalıcı izler bırakıyor. Kırılan büyük faylar, açılan büyük ve derin yarıklar konuşuluyor. Hatta günlerce, aylarca da konuşulacak…

 

Aynı masanın iki ayrı ucuna oturmuş iki insan; birisi kadın, diğeri erkek. Masalarında bulunan akıllı telefondan yaşanan büyük ve korkunç depremin haberleri aktarılıyor.”Filanca yerden, bilmem kaç saat sonra bir can daha kurtarıldı. Can kaybımız 30 Bini geçti”

 

Kadın, masanın diğer tarafında duran erkeğe, sesinin diğer insanlar tarafından duyulmayacağı sessizlikte:

—Bu ölümler nereden çıkıyor? Sözü, üzerine şaşkına dönmüş bir halde erkek:

—Televizyon izlemiyorsun galiba! Veya tek taraflı programlar izliyor almalısın. On ilimizde milyonlarca insanın etkilendiği, on binlerce binamızın yıkıldığı yerden ölümün kokusu buralara kadar geldi. Yıkılan binalar kaldırıldıkça altlarından ölü canlarımız çıkacak…

 

Kadının şaşkınlığı geçer gibi oldu. Muhtemelen yüreğinde o kadar büyük acı yaşadı ki, artık doğru düşünemiyor. Tam manasıyla mantık sıralaması yapamıyor. Sanki ruhlarımız, irademiz fay kırıkları gibi kırıldı ve yarıldı…

 

Bir taraftan güncel haberleri okuyor, videoları izliyoruz; “ Tekirdağ Meslek Liseleri, depremzedeler üşümesin diye soba yapıyor.”

 

Döndük mü yine üretim, beceri ve Endüstri Meslek Liselerinin önemi tekrar tekrar düşünmeye ve sorgulamaya.

 

Yetmiş yıl öncesinin Köy Enstitüleri niçin gerekliymiş: Üretme nedir? Bilim nedir? Kitap nedir? Öğretmen, öğreti nedir? Uygarlık neyi gerektirir? Sorularını sormak yetmez artık. Bütün hatalarımızdan, eksiklerimizden arınıp, ölmüş köylerimizin yanına kenar mahalle kıyameti yaşayan şehirlerimize Kent Enstitüleri ve 1960,70 ve 80’li yıllarda topluma, sanayiye, ara ve üreten insan yetiştiren Endüstri Meslek Liselerini başköşeye oturtma zamanı gelmiş ve geçiyor…

 

İlk önce Tekirdağ Süleymanpaşa Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi bahçesine-futbol sahasına yapılan Milli Eğitim binasından vazgeçilmeli… Yaşanması tahmin edilen büyük depremde toplanma bölgesi olması yanında, tarihi bir okulumuzun öğrencileri için, eğitim, öğretim almanın yanında spor yapabilecekleri, yaptıkları yeri binaya, betona bırakma; okullarımıza, gençlerimize, eğitim ve öğretime yapılacak en büyük zararlardan birisi değil midir?

 

Tekirdağ Süleymanpaşa Endüstri Meslek ve Teknik Lisesi olduğu zamanlar, buradan kimler mezun oldu, kimler geçti acaba?

 

Beş yüz insanı çalıştıran Kaşıkçı Tekirdağ doğumlu ve bu okul mezunu Cemil YILDIZ geçti. Üreten, vergi veren, yardım eden bir sanayicimiz… Dağlı Yoğur markasını yaratan, onlarca insana iş ve üretme imkânı sağlayan Sadullah DAĞLI geçti…

 

Yirmi kişiden fazla insanı çalıştıran ve yine başka bir üretici insanımız; Ali BOYLU geçti… Malkara Kozyörük doğumlu bir başka Endüstri Meslek mezunu, Al Kardeşler markasının halen arkasında duran Halim AL geçti…

 

Bu ölümler, acılar, feryatlar, anasız babasız kalan çocukların gözyaşı, ruhsal kırılma ve yarıkları önlenebilinir… Sağduyu, bilimsel düşünce ve tercihlerimizle büyük reformları bu büyük acılardan sonra niçin başlatmayalım?