ABONE

Valla çok zor birlik oluyoruz.

Bir alan oluşturayım istiyorum.

Birlikte hareket edeceğimiz bir yer yapayım diyorum.

Ancak maalesef katılmaktan bile imtina ediyoruz.

“Herkes birileri bir şey yapsın diye bekliyor.

Ancak kimse bir şeyler yapana destek olmuyor.”

Çok ilginç bir yörede yaşıyoruz.

Acayip bir destek anlayışımız var.

İnsanlarımız tarih boyunca böyle mi yaşadılar acaba?

Pek sanıyorum.

***

Ancak şimdilerde işleyiş böyle.

Kimse kimseye destek olmuyor.

Hatta ABONE olmaktan çekiniyoruz.

Hadi gazetelere abone olmak maliyeti gereği ücretlidir.

Bir çok kişi bu sebepten dolayı “yan yattı çamura battı” derler.

O sebeple Türkiye de bir çok yerel gazete büyürken Tekirdağ da yok olmak üzereler.

Sonrada “bizim yerel gazetelerimiz nerede?”

Kimse görmüyor.

Okunmuyor.

Neden Tekirdağ dan büyük gazete çıkmıyor?

Yahu sen almazsan ben almazsam kim alacak.

Kimse para vermezse bu gazeteler nasıl ayakta duracak.

Ondan sonra da gazete senin istemediğin bir yerden reklam aldıysa yandı valla.

Hemen taraflı oldu.

“Onun resmini tam sayfa basmışlar.

Zaten o partiye hizmet ediyorlar.”

Falan filan…

Hep duyduk bunları.

Duymaya da devam edeceğiz.

Ancak kimse demiyor.

Yıllık 100 lirada ben vereyim şehrimin haberlerini yapan gazeteye ABONE olayım.

Yok bunu diyen.

Zaten gazetelere gökten para geliyor.

O da gelen parayla personele para ödüyor.

Matbaaya, kağıda, mürekkebe, yer kirasına, çalışan parasına, vergilerine hep gökten gelen para ile ödeme yapıyor.

***

Valla nasıl anlatayım bilemiyorum.

Anadolu da büyük gazeteler var.

Bunu dile getiren Tekirdağ da yaşayan çok büyüğümüz var.

İşte onlar abone olsalar yerel gazeteyi satın alsalar.

Gazete para kazanıp personelini arttırabilse.

İşler değişir de.

Yok biz abone olup para vermeyelim.

Devletten çok para alıyor bunlar.

Nasılsa kahvede okuruz.

İlla bir devlet kurumunda denk geliriz.

Yandaki dükkan abone ben ondan bakıyorum.

Hep böyle muhabbetler var.

***

Bu arada “siz nasıl ayakta duruyorsunuz” bilemiyorum.

Ancak yerel gazetelerimizde iyi durumda değiller.

Gülüyorum valla.

İnsanlarımıza gülüyorum.

Herkes eleştirmenden daha çok ve acımasız eleştirmen olmuş.

Sorarım size?

Ne kadar katıyorsun da ne bekliyorsun?

“Sonra şehrimizin tanıtımı olmuyor.

Şehrin bir yerel televizyonu bile yok.

Gazetelerden bihaberiz.”

Olmaz tabi hanginiz kaç defa reklam verdiniz.

Kaçınız ABONE oldunuz.

Bu şekilde giderse son olanlarda kapanacaklar.

Kalacaksınız sadece büyük kanallara ve büyük tabir ettiğiniz İstanbul gazetelerine.

Büyük patronların sunduklarını izleyecek ve onları okuyacaksınız.

Başka da bir şey olmaz.

NOT: Youtube kanalına bile ABONE olmaktan çekiniyoruz.

Ücretsiz yahu.

ÜCRETSİZ…

Youtube kanalına abone olmak ücretsiz.

Nasıl anlatayım?

Şehre bir haber kanalı katayım istiyorum.

Her yoldan size ulaşmaya gayret ediyorum.

Ancak şehrin insanları ABONE olmaktan bile çekiniyorlar.

Ücretli sananlar var.

İşte sizin bu önemli dönüm noktasında bana ve benim gibi çalışan gazetecilere katkınız olmazsa;

“şimdi ve daha sonra youtube da çocuklarınız kafasıyla karpuz kıran adamları izlemeye devam ederler.”

Başka da bir şey olmaz.

Saygılar…