AH ŞU ERKEKLERİN ZAMAZİNGOSU!

 

Onu anlatmak için ne çok sözcük üretilmiş, ne büyük olaylar yaşanmıştır onun uğruna… Batı, zamazingonun zaaflarını çoktan anlamış olmalı ki, eğlence yerlerinin sınırsızlığı ile doygun insanı arayıp bulmanın ayrıcalığı peşinde koşmaktadır.

 

Bu zamazingo öyle bir şey ki, her devirde-yüzyılda, en ilkel, en ileri çağlarda bile yola koyulan yolcunun her daim aklındadır. Bazen aklını başını alacak olayların içine girmesine neden olur bu zamazingo merakı…

 

Biz erkekler, zamazingoyu başköşeye koyanların aklı fikri onda gibi görünse de, tarihe not düşen sanatçıların anlattıkları da hayli eğlenceli ve düşündürücüdür. Örneğin, yüz yıl önce kendilerini oldukça dürüst tanıtan iki karıkoca burunlarından kıl aldırmaz halde çok az kişiyle konuşurlarmış.

 

“ Madam-ki dürüst bir kadın, ne de olsa evli. Gece bitip de herkes evine gidince, bütün akşam esneyen dürüst Madam esnemeyi keserek kocasına şöyle der;

 

‘ Hadi o işi yapmadan önce biraz müstehcen şeyler konuşalım.’ Kocası biraz bitkin ve bıkkın cevap verir;

 

‘ Sadece müstehcen şeyler konuşalım, çünkü bu akşam çok fazla yedim.’”

 

Bizim şehrimizde de zamazingo başköşededir. Hele bir kızmaya görsün gayet ciddi ve dürüst görünüşlü arkadaşlarımız, ağabeylerimiz; zamazingonun uzanacağı yerin haddi hesabı bile olmaz…

 

Rahmet ile andığım Mehmet Serez, bir kahve içimi uğradığı sohbetlerde konu bu zamazingo savaşçılarına geldiğinde onun klasik yorumunu yapardı;

 

“ Ne uzun şeyleri-zamazingoları varmış bunların! “ Uzun şey dediği zamazingo olan şeydir…

 

Yine Avrupa’da gelişen bir olay! Tıp doktorasını parlak, başarılı bir şekilde tamamlayan genç kadın “ Gizli Hastalıklar” üzerine uzmanlaşmaya bir türlü cesaret edememiş. Yüzü kızararak şöyle der;

 

“ Şu erkeklerin zamazingosu!”

 

Erkeklerin zamazingosu yüzünden tıpta seçeceği alanı seçemeyen tıp doktoru, ilerleyen zamanlarda ne yaptı bilinmez!

 

Korkuyla, ayıplarla büyütülmenin açacağı sorunların uçsuz bucaksızlığının nerede başlayıp nerede bittiğini toplum bilimcilerine bırakalım…

 

Çıplak modelleri izleyen, ressamlık yolunda ilerleyecek genç kızlar ne yapar acaba? Bunu gözlemleyen ressam Paul Gauguin şu tespiti not alır;

 

“ Bugünlerde genç kızları, erkeklerin olduğu atölyeye göndermek moda oldu. Çıplak erkek modeli çizmek için önünde duran bütün bu bakireler, erkek modelin yüzünden çok zamazingosuna önem verir. Atölye çıkışında, çoğu yabancı ve daima saygılı olan bu bakireler, utangaç bakışlarını hafifçe aşağı çevirerek kirpikleri arasından bakarlar ve sıkıntılarından kurtulmak için Lesbos’a giderler.”

 

Sanatçı, belki de insan sanatı-ruhu adına düşebileceği en güzel notu düşmüştür. İnsanın sınırlanamaz olduğunu, konulacak her türlü engelin düşsel yolla dahi aşılacağının kanıtıdır utangaç bakirelerin önüne bakarken Lesbos’u- Midili Adası efsanelerini, aşk yaşamlarının öykülerini hatırlayın onlara dokunmak.

 

Zamazingo’yu unutsun, görmesin diye Manastırlara giren bakireler için yapılan bilimsel araştırmalar hayli ilginçtir. Yıllar sonra Manastırların bahçelerinde yapılan kazılarda bir sürü küçük bebek kemiği bulunması, doğan küçük çocukların boğularak öldürülmesi; ayrı bir çıkış yolu; zamazingo açlığı veya teslimiyeti; apayrı bir insan yolculuğu-trajedisi değil midir?

 

Tam da burada bilime, sanata ihtiyacımız var. Ne bilimin amacı, ne de sanatın amacıdır pervasız olmak! Var olmanın en hakiki gerçeğiyle yüzleştirmek ve dünyada zamazingodan çok daha başka, değerli, eşsiz, güzel şeylerin de olduğunu hatırlatmaktır onların eşsiz niyetleri…

 

Boşuna değildir gelişmiş ülkelerdeki okulların küçük öğrencileri hayvanat bahçelerine getirmeleri. Sadece eğlendirmek, hayvanları göstermek değil; onların çiftleşme, doğum zamanlarına da tanıklı etmelerini, var olmanın kaçınılmazlığı olan üremenin, beslenmeni, doğumun doğallığıyla tamamlamaktır 21.yüzyıl insanı olmanın erdemini…