BELEDİYEMİZİN KARDEŞ ŞEHİR MERAKI!

Tekirdağ Süleymanpaşa Belediyemizin toplamda dokuz kardeş şehri var. Altısı yabancı, üçü yerli olan kardeş şehirlerimizin tamamı Avrupa kıtasında bulunuyor. Geçen yıl Japonya’ya yapılan ziyaret, sanırım bir başka kardeşlik adına yapıldı…

 

Günümüzde kardeşin kardeşi tanımadığı bir dünyada bir taraftan da insanlar kaybettikleri değerleri veya yeni değerler adına, kültürel, sosyal ve ticari değerlere-buluşmalara muhtaçtır. Yasal dayanakları olan KARDEŞ ŞEHİR belediyeciliğini vatandaş gözünde değerlendirdiğim zaman ortaya çıkan şey; bir sürü şüphe ve eleştiri…

 

Süleymanpaşa insanlarının bazıları, Kardeş Şehir Belediyeciliğine şöyle bakıyor; “ Kaynakların boşu boşuna harcanması! Bir önceki başkan, kardeş şehir belediyesi kuruyor, diğeri unutuyor! Boşa kurulan ilişkiler!”

 

Sıraladığımızda bir sürü eleştiri. Haklı tarafları bol olan eleştiriler. Bir kere, Kardeş Şehir Belediyeciliği yasal dayanağa sahipse, şehrimiz için en iyi öncelik nasıl belirleniyor. Bu köprüdeki kültürel, sosyal ve ticari faydanın akışı, devamlılığı için hangi yasal dayanaklar, kültürel bileşenler sağlam bir şekilde öne çıkartılıyor?

 

Öteden beri batıya olan merakımız biliniyor. Daha önceki belediye başkanlarımızın da batıya, özellikle balkan ülkelerine olan ziyaret, iletişim çalışmaları olmuştur. Hatta otobüsleri doldurup da giden başkanlarımız oldu. Meclis üyeleriyle birlikte! Yıllar sonra o meclis üyelerinin hatıralarını kısmen dinlerken insanın içi sızlayarak gülümsemesi geliyor; büyük çoğunluğu niçin gittiğini dahi bilmiyor. Yemeyi, içmeyi, eğlenceyi kar sayarak; hatıra sandığı şeyi anlatıyor.

 

Oysa bu ülkenin, bu şehrin kaynakları sınırsız değil. İnsanımızın nasıl zorluk çektiğini bilmeyen varsa beri gelsin. Su, elektrik faturalarına, diğer tüketim mallarımıza binen vergilerin haddi hesabı yok! Niçin? Ülkemiz kalkınsın diye değil mi? İnsanımızın suyundan, elektriğinden, taşınmazından keserek alınan vergilerin değerlendirilmesi, kullanılması da çok özel görgü, deneyim ve ahlak istiyor.

 

Tekirdağ Süleymanpaşa Belediyesi’nin Türkiye’den üç şehir ile kardeş şehir anlaşması var. Bitlis, Giresun, Çanakkale Kepez Belediyeleri ile. Bugüne kadar hangi çalışmalar, hangi dönüşümler yaşandı bu şehir belediyeleriyle? Halkımızın haberi oldu mu? Bitlis Tekirdağ, Tekirdağ Bitlis’e ne kadar yakın oldu? Ya Giresun? Ya Çanakkale? Bilinmezliklerle dolu…

 

Macaristan’ın iki şehri ile kardeş şehir anlaşmamız var. Kecskemet ve Sarospotak şehirleri. Tekirdağ Süleymanpaşa’da Macarlara ait geçmiş; Rakoczi müzesi olmasaydı, şehrimize kaç Macar gelirdi? Bugüne kadar Macar Derneği ve birkaç siyasetçiden öte insanımız Macaristan’a, Kardeş Belediyelere gitmesi sağlandı, teşvik edildi mi?

 

Ne çok soru ve bilinmezlik! Sanılmasın ki dünyaya açılmayalım! Dünyayı takip etmeyelim. Kardeşliğe düşman olmayan toplumun ferdi olarak, tam tersiyle bugünün insanı, bugünün teknolojisiyle yetenekli insanları da çalıştıran Belediyelerimiz tüm dünya ile kardeş olabilir. Ortak dili, ortak faydayı sağladığınız an; insan denen canlının derhal harekete geçtiği bilinen bir gerçektir…

 

İnsanların birbirin sevmesi için yasal anlaşmalara gerek vardır, yoktur apayrı bir tartışma konusu. Ama asıl mesele şudur; kültür denen, ticaret denen şey; DİSİPLİN ister. Devamlılık ister, kabiliyet ve dürüstlük ister; varsa; bütün dünya sizin kardeşinizdir…