SÜLEYMANPAŞA RUMELİ İSKELESİ İLE NEŞELENİYOR

Açıldığı günden bu yana Süleymanpaşa cezalı iskeleye gidenler, gelenler, tam bir insan şöleniyle yön ve yol buluyor. İsterdim ki bu iskelenin cezalı duruma düşmesine neden olan kaza olayında ölen dört insanın anısına da mütevazı bir ANIT dikilsin. Eğlenmeyi ne kadar desteklersek, anmayı, hatırlamayı ve vefayı da o kadar desteklemeli, yeni kuşaklara bir şeyler anlatıp göstermeliyiz…

 

Rumeli İskelesine giriş yolu üzerinde altı tane dükkân yapılmış. Şehrimizin üretken insanlarının kendilerini ifade etmeleri, ürettiklerini yaşama katmaları adına. Diğerleri henüz boş olsa da bir tanesi; 12 üretken insanın bir araya geldiği bir kooperatif kurmuşlar; S.S.Paşa59 Küçük Sanat Kooperatifi. İçerisinde bulunan ürünler, on iki üretken insanın her birinin kendi yetenekleri, hünerlerinin sergilendiği, gün yüzüne çıktığı çok güzel objelerden ibaret…

 

Evlere çekilmiş, odaların dizilerine hapsolmuş insanlar için ayrı bir çare üretmeye başladı Süleymanpaşa İskelesi. Yıllardır kapalı durumdan alınıp şehrin eğlence, sosyal ve kültürel hayatına katılmasını ne kadar alkışlasak, ne kadar övsek az bile…

 

Şehrimizin neredeyse yüz yıllık suskunluğu, şehrimizin bu kadar önemli coğrafyaya sahip olmasına rağmen bu kadar çaresizliği ve içe kapanıklığı İskelelerin çoğalması, iç turizmin çok daha önemsenip, araç trafiğinden arınmış, çok ucuz ve taze yiyeceklerin satıldığı yerlerin artmasıyla çok önemli iç kalkınmayı başlatacaktır. Bizim şehrimizin sadece kendi yağı ile kavrulma şansı var…

 

Bir milyon nüfusu geçmiş bir şehrin evlatları olarak kendi insanımızı bile sokağa, caddeye, sahile çıkartamıyorsak bu büyük AYIBIN sebeplerini akılcı, bilimsel yollardan analiz etmeliyiz. Geçici ve merkezinde İNSAN olmayan hiçbir gelişme istikrarlı bir kültüre, kalkınmaya dönüşemez…

 

İskelenin, Küçük El Sanatları Kooperatifi var artık. Bir başlangıcın üretimi, renk renk, desen desen, hüner hüner ortaya çıkmasına neden olan bu el sanatları kooperatifi, en az iskelenin kendisi kadar değerli bir görüntü ve yatırımdır. Kime mi? İnsanımıza… Şehrimize… İç ve dış turizmimize…

 

Keşan kadar turist almayan bir şehrin SOYLU yöneticileri, Kültür Müdürlüğü oturup da hüngür hüngür ağlaması lazım! Niçin mi? Bu işin sorumluları bizleriz diye… Ama nerede o yönetici öz eleştirileri…

 

Genelde, umutlar hep dış turizme bağlanır. Oysa dış turizmi ürkek ve yeterince kalıcılığına sahip değildir. Onu tam olarak çekmek için her haliyle oturuşmuş bir ülke, şehir olmanız gerekir. Oysa iç turizm, bir parça gayretle sadece kendi insanımızı sahaya davet etsek, onların gönüllü coşkusuna, yürümesine tanıklık etsek; esnafımızın yüzünü bir düşünün! İnanın bana bayram şenliği yapar esnafımız; her gün bu şehirde 25–30 bin insan hareket halinde olup; çayını, kahvesini içmek için farklı mekânlara gelebilse…

 

Bir taraftan Büyükşehir Belediyesinin turizm projeleri, meydanlara yaptığı yatırımlar, bir taraftan Süleymanpaşa Belediyesi’nin uzu yıllar cezalı, kapalı yerleri harıl harıl sosyal, kültürel hayatın hizmetine hazırlıyor oluşu; içimizdeki umutları, kalbimizdeki şehir sevgisini daha da büyütüyor, büyütüyor, büyütüyor…

 

Süleymanpaşa Belediyesi’nin büyük heyecanını önemsiyor onlara bir vatandaş olarak şu ricayı da yapıyorum. İnsanın başköşeye oturduğu hizmet alanlarını hızla çoğaltmalıyız. Kar amaçlı değil, sosyal, kültürel amaçlı düşünülen, kazınılan her proje, ekonomik istikrarı da beraberinde getirecektir; hiç şüpheniz olmasın…