TAKLİT

Günümüzün en büyük sorunlarından biri de budur.

Her şeyin bir taklidi çıkıyor.

Hatta bazı taklitler birebir aynı oluyorlar.

Tarih boyunca böyle şeyler olmuş.

Hatta bu konuyu anlatan çok sevdiğim bir söz var.

“TAKLİTLER ASLINI YAŞATIR” derler.

Bu sözü çok severim.

İllaki bir şeylerin taklidini yapanlar olacaktır.

İyi anlamda birine benzer olmak faydalı olabiliyor.

Ancak birebir taklit ederek bundan rant sağlamak ne kadar doğru onu ayrıca konuşmak gerekiyor.

***

“İyi şeyleri taklit edin.

Onlara benzeyin.

Onlar gibi yapın.”

Bu sözleri hep duyduk.

Ancak örnek almaktan öteye geçersek ve birebir aynı olursak ne olacak?

Esinlenmek ile taklit etmenin arasında var olan ince çizgiyi kim çizecek?

Bu sınırı kim belirleyecek?

Kimler görebilecek?

***

Çok yaman bir çelişki var.

Birebir başkasıyla aynı şeyleri yapan insanlar ben yeni bir şeyler ürettim diye ortalarda gezer oldular.

Daha önceleri olan biteni bilmeyenlerde kendini iyi tanıtmayı başaran kişinin yaptıklarını yeni sanıyorlar.

Haliyle de taklit işlerin asıl sahibini bilemiyorlar.

Böyle olunca taklit etmek bir tarafa kazanç sağlarken bir tarafa da kayıp veriyor.

En basit örneği ile bir başkası tarafından yazılmış bir şarkıyı alarak “bu eser benim” demek geliyor aklıma.

Esinlenmek olsa müsaade edilir de birebir aynısını almak ve “bu eser benim” diye sahiplenmek doğru mudur?

Buna göz yumar mısınız?

***

Çok fazla alanda çok sayıda taklitçi görüyorum.

Bir nevi papağan gibi hayat sürüyorlar.

Kendi kelimeleri yok.

Kendi düşleri ve hayalleri yok.

Var olanı ele almışlar onu kendi düşleri gibi lanse ediyorlar.

Bilen biliyor da bilmeyen çoğunluk bir kesim onları alkışlarla takip ediyor.

Burada üretmeden, kendi olmadan, araklayarak bir yerlere gelmeye çalışanlardan dem vuruyorum.

Artık tanıyın şu taklitçileri.

Çıkarın hayatınızdan.

Kopya hayatlar yaşamayın.

Kendiniz olun.

Kopyacılardan kendi dışında kimseye fayda gelmez.

Saygılar…