KUMBAĞ DERESİ HOŞ OLMAYAN KOKULAR YAYIYOR

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

 

Çevre bilincinin henüz başköşeye oturmadığı yıllarda yaşıyoruz. Yani,21.yüzyılın birinci çeyreği biterken, dünya uzayda koloni kurma çabaları içindeyken, bizler yaşadığımız yerlere bile sahip çıkamıyoruz.

 

İnanmıyorsanız ormanlık alanlara, en güzel manzaraları olan Ganoslar diyarına bir gidin! Göreceğiniz manzara sizi şok etmeyecektir; zaten alışmışız… Paraşüt atlama yerinden tutun da, Uçmakdere’ye kadar yol üzerinde olmadık çöplerin çevreye yayılma gösterisini bir izleyin…

 

Şimdi de Kumbağ Deresinde bir (koku) süreci yaşanıyor. Tam da herkesin yazlıklarına geldiği, denize girip, yoğun kış yaşamına hazırlık amaçlı dinlenme yaptığı zamanlarda; Kumbağ Deresi MOK kokuyor.

 

Bu konudan ilgili bütün kurumların haberi var. Bir zamanlar çay konusu, içtiğimiz çayda radyasyon var mı? Tartışmaları yapılırken, ilgili bakan çıkıp höpürdeterek çay içmesi gibi, derenin temiz olduğuna oy birliğiyle karar vermişler.

 

Kim vermiş? İlgili kurumlar. Peki, bu müthiş koku nedir? Orasını bilen bile yok… Zaman zaman bir şeyler oluyor, daha önce Yazır Barajı derelerinden birinde de aynı kokular duyulmuş, köşemde haber yapmıştım. İlgililer, zahmet olsa bile gidip derenin etrafında dolanmışlar. Hiçbir şey göremeyip, duymayın; görevlerini yapmış olmanın zahmetli gününden geri dönmüşler.

 

Kumbağ Deresinde bir şeyler olduğu bellidir. Kaçak lağımlar-pis sular, belli ki kurnazca dökülüyor. Veya bir başka arıza var… Bunu vatandaş mı arayıp bulacak; yoksa ilgili kurumların yöneticileri memurları mı?

 

Bu kadar büyük pişkinlik, çevremizle olan bu küskünlük, yaşam kalitemizi düşürüyor. Kumbağ turizmi birçok nedenden yok edildi. Bunlardan birisi, yanlış, gereksiz, korkunç kötü yapıların yanında, çevrenin yeterince temiz ve düzenli olamaması…

 

Çevre ve Sağlık adına bunca kurum ve kuruluşumuz var; iş netice almaya gelince; kafaları karışıyor. Kolaya kaçılıyor.”Bir şey yok!” İnceledik, baktık; bir şey yok… Nasıl olsa, doğa her türlü pisliği gizler!

 

MİSAFİR SALONUMUZ PİSLİK İÇİNDE

 

Otobüslerle şehrimize ilk gelen insanların indiği yerlerden birisi sahil; minibüs durağıdır. Görenin iğrenip başını başka tarafa kaçıracağı yer… Sahilin kirlenmesinde bazı özel sebepler var!

 

Burada bulunan, yürüyüp geçen insan sayısı her yerden fazla! Bir de gece, buranın hayvan konukları var; Kuşlar-kargaların geceyi geçirdiği büyük ağaçlar burada bulunuyor. Kuş dışkıları, insan pislikleriyle birleşince minibüs durağı; İÇLER ACISI bir durumda…

 

Daha özen göstermemiz gereken en önemli yerlerimizden birisi; sahil minibüs durağıdır. Evimizin misafir salonu nasılsa; öyle…

 

Bazen, şehrin birçok yerindeki pislikleri görünce; bu şehir bunu hak etmekte mi diye soruyor, sorguluyorum…

 

Evinin içerisine ayakkabılarını çıkartarak giren insanlardan oluşmuş şehir halkımızın çevresine olan duyarlılığı bir türlü yüksek seviyeye çıkmadı. En olmadık yerde, hiç ummayacağınız insan kılığında ve şıklığında ki insanların kirletmeleri, neredeyse ustalık seviyesine çıkmış durumda.

 

Aynı şeyi, doğaya da yapıyoruz. Piknik yapıp, çoluk çocuğumuzla eğlenip neşe dolu olduğumuz yerlere bırakılan pisliklerin haddi hesabı yok…

 

Şehrimizi temiz tutmak için, temizlik görevlilerinin çabası; bir yere kadar! Bu alanda sorumluluk sahibi her birimin; Kurumun kendine düşen vazifeyi, her türlü şartlarda; seminer, video gösterimleri, belgesel, konferans, afişler ve caydırıcı para cezaları bile işin içine girebilir…

 

Şehrimiz, hiçbirimizin tahmin edemeyeceği kadar değerli. Coğrafi üstünlüğü, hikâyeleri, Karadeniz’den Ege’ye, Asya’dan, Avrupa’ya uzanan coğrafyası ve mitolojik öyküleriyle dünya şehri olabilecek durumdayız.

 

Kalkınacaksak, mutlu ve huzurlu olacaksak; evimizin içindeki temizliği, hoşluğu, dışarı da taşımak zorundayız… Sahil minibüs durağı, pislikten geçilmiyor. Pislikler, taşların, kaldırımların rengini değiştirmiş; farklı bir rezil görüntüyle boy gösterisi, rol kesme işi yapıyor.