NUSRATFAKI ARAZİLERİNE SAHİP ÇIKIYOR

[responsivevoice_button voice=”Turkish Female” buttontext=”Oku”]

 

Köy yaşamları hızla yok oluyor, köylere ait araziler hızla el değiştirdiği günümüzde Nusratfakı insanı bu işe dur dedi. Kurmuş oldukları Tarımsam Kalkınma Kooperatifi sayesinde 500 dönüm yakın arazilerini cevizlik ektiler. Birkaç yıl içerisinde ürün alabilecek hale gelen Nusratfakı Mahallesi, birçok köye, mahalleye örnek olacak bir iş yapmış oldu.

 

1970’li yıllarda Kooperatifçiliğin çok hızla yayıldığı, çok da başarılı oldukları zamanlarda siyasi yanlışlıklar sayesinde önleri kesildi. Köylerde, kırsal alanda yapılacak büyük kalkınma hamleleri yapılmadı. Bu yüzden; köylerimiz hızla boşaltıldı…

 

Nusratfakı insanı bu durumu görmüş, boşalan, terk edilen hane insanını köklerinde kalmasını sağlamak amacıyla bir araya gelerek Tarımsal Kalkınma Kooperatifini kurmuşlardır. Çok meşhur ve doğru bir sözdür; “ Bir elin nesi var, iki elin sesi var.” Nusratfakı insanı; onlarca hane bir araya gelip, bu işin birlikte çok daha ucuz ve kalıcı yapılacağını kanıtladı…

 

Tekirdağ’ın Büyükşehir olması nedeniyle köyler mahalle oldu. Şimdi onlardan köy diye değil, mahalle diye söz etmek zorundayız. Nusratfakı gibi geçmişi yüzlerce yıl öteye giden köklü yerleşim yerlerimizin yok olmaması için bu tür öncü kooperatiflerin kurulması, buralardan şehre yapılan göçlerin tersine döneceğinin de habercisidir…

 

Tekirdağ’ın köyleri, şimdiki mahalleleri iyi incelendiğinde buralara şu isimleri de verebiliriz; KIREVLERİ; diyebiliriz. Geçmişleri var. Hatıraları var. Temiz havalarının yanında elektrikleri ve suları var.

 

Nusratfakı kendi arazisine kendisi sahip çıktı. Öncü bir iş yaptı. Alacağı yol, atacakları olumlu adımlar, tarım diyarı bölgemizin farklı ellere geçmesini engelleyecek durduracaktır. Aynı bölgemizde seracılığında başlaması ayrı bir sevinç kaynağıdır…

 

Nusratfakı halkını; insanını gönülden kutluyorum. Yaptığınız iş çok değerli. Bütün mahalle ve köylere örnek ve öncü bir iş; kutluyorum…

 

OTOBÜS DURAKLARI VİRAN HALDE

 

İşin ilginci düzenli bakım yapılmayan her şey viran olmaya, çökmeye meyilli… Şehrimizin kendine özgü kronik sorunları bir türlü değişmiyor.

 

Öyle yerler var; durak tabelası var durak diye bir şey yok. Yağmurda, rüzgârda, soğukta insanların bekleyeceği kapalı bir yer bulmak mümkün değil…21.yüzyıl ve bizler şehrimiz için neleri tartışıyoruz…

 

Bugün üzerinde duracağım konu, her gün her yerde karşılaştığım önemli sorunlarda birisi! Halkın otobüsleri beklediği duraklar bakıma, onarıma muhtaç. Hemen bir örnek veriyorum. Yedi numaralı halk otobüsün son durağı; Atatürk Spor Salonu karşısı. Bu durağı kullananlar; spor salonuyla olimpik yüzme havuzuna gelen gençler, yetişkinler. Manzara ise; tam bir felaket! Durağın camları kırılmış, savaştan çıkmış bir hal almış…

 

Yapanların ceza almaması, her daim yapacaklarını gösteriyor. Bugünün dijital teknolojisiyle caddelerimiz, duraklarımız takip edilmemesi; edilememesi ise ayrı bir eksiklik…

 

Konuyu biraz bilimsel aşamaya taşımak istiyorum. ABD’de yapılan bilimsel çalışmalarda; camı kırık bir evin veya arabanın çar çabuk soyulduğunu ispatladı. Yani terkedilmiş görüntü, oranın daha da çabuk yağmalanması anlamı taşıyor.

 

Bakımsız görünen durakları gören serseri tipler; bizlerde “Biz de bir tekme vuralım!” düşüncesiyle kamu malına zarar veriliyor.

 

Serseriler zarar verdi. Ya kamu görevlileri? Bu zararı çözmek, takip etmek onların yasal ve ahlaki görevi değil mi?