SIKIN DİŞİNİZİ, SIKIN KEMERLERİ

Esnafımızın bin bir türlü sorunu varken, üstüne kâbus gibi “CORONA” virüsü eklendi. Sanki bir kıyamet alameti gibi; son vuruşu yapmak niyetiyle esnafımızın üzerine üzerine saldırıyor; alınan birçok insani önlem…

 

Şüphesiz, gözle görülmeyen küçük bir haydut-canavar, insanlığı; tüm dünyayı sınıyor. Hatırlatıyor; savaşarak, didişerek birbirinizi öldüreceğinize, ben;

 

“Zengin, fakir, Hıristiyan, Müslüman, Musevi” ayrımı yapmadan hepinizin canına okurum!”

 

Virüsün ilk görüldüğü ülke Çin; kendi hastalıklarıyla boğuşurken BİLİMKURGU filmi gibi izledi dünya. Sonra, İran derken, İtalya, Fransa, Almanya, İspanya diyerek tüm dünyayı sardı. Gerçeğin en hakiki gerçeğiyle; “Toplu Ölüm” haberiyle yüzleştik…

 

Bu arada; Tekirdağ esnafını yazıyor, duyarlı yöneticilerin akıllarına getirip, çare, çözüm üretmelerini istiyorduk! Yani Corona virüsünden önce. Şehir merkezinin nasıl boşaltıldığını, esnafın can çekiştiğini, acı çektiğini yazıp durduk… Ne hazindir ki; ne esnaf odalarından, ne başka kurumlardan özel bir önlem alınacağına dair esnaf adına bir açıklama duymuyor, görmüyoruz…

 

Birkaç gün önce oturmuş olduğum parkta, zaten işleri olmayan, çoğu virüs yüzünden kapalı olan dükkânından çıkıp yanıma geldiler. Laf lafı açtı; esnaf, virüs vurgununu herkesten daha fazla yaşıyor; inanılır gibi değil; için için çığlık atıyorlar; ne gören var, ne duyan… Bazı, görenler “acıma” sözcüklerinden başka bir şey söyleyemiyor…

 

Gözle görülmeyen bir zerreden bile küçük olan corana virüsü yapacağını yapıyor, sesini duyurup, tüm kurumları, dünya devletlerini harekete geçiriyor. Ama kurşuni bakışlarında derin acıyı etrafa yayan esnafımız bir türlü anlaşılmıyor, derdini dinletemiyor…

 

Çarşı esnafından söz ediyorum. Durumu idare eder gibi görünenler, elinde-avucunda var olanları satıyor. Durum biraz daha iyi olanlar ise; emekli olan ve dükkân kirası ödemeyenler… Ya kira ödeyip de bütün geçimini hizmet verdiği dükkândan bekleyenler? Onların durumu ne olacak?

 

Rüstem Paşa Çarşı Esnafı, Süleymanpaşa merkezinde bulunan esnafın yarıdan çoğu; corana virüsünün acısını misliyle yaşıyor, her geçen gün eriyor…

 

Devletimiz, tüm dünyayı etkisi altına alan küçük haydut, insanlık kâbusu corona ile mücadeleyi elinden geldiğinin en iyisiyle yapıyor. Yapmanın da bilincinde! Peki, ama aynı zamanda ekonomik, sosyal, kültürel öneme sahip esnafın yaptığı mücadelenin yanında kimler olacak? Kalanlar kalır, ölenler ölür, düşüncesi,21 yüzyıla yakışmıyor. Yalnızlığı, bencilliği, duyarsızlığı bir çırpıda yok eden küçük bir virüs, bizleri bir anda evlerimize, kendi ruhumuza hapsederken, ölümlü olan dünyanın içinde herkesin mutlu olması gerekmiyor mu? Mutsuzluğu, hüznü, çaresizliği gayet güzel paylaşıyoruz da, kendi kıçımız kurtulunca, diğer insanları; inleyenleri, çaresizleri,yalnızlığa mahkum edilmişleri bir toplumun olmaza olmazı olan çarşılarındaki esnafın kurşuni bakışlarındaki ölümcül korkuyu,acıyı NİÇİN GÖRMÜYORUZ?