18°
Rahmetli Levent Kırca skeçleri hep komik gelirdi.
Ne kadar saçma şeyler diye gülerdim.
Çocukluk yılarlında hiç anlamazdım.
Saçma oluşları komik gelirdi.
Böyle şeyler olmaz.
Olamaz diyordum.
İçin için de düşünüyor ve bol kahkaha atıyordum.
Çocukluk yılları çabuk geçti.
Bir süre onun gerçek hayattaki görüşlerini dinledim.
“Açıkçası çok hoşuma da gitmedi.”
Ama izlemeyi de seviyordum.
Geçmişten kalma bir alışkanlıktı.
O sebeple de hep saygı duyarım.
Her neyse zaman takvimde durduğu gibi durmuyor.
Çok hızlı akıyor.
Dijital saatlerin saliseleri bunu bize birebir gösteriyor.
Ve artık biliyoruz.
Öğrendik ki;
Tutamıyoruz zamanı.
Gel zaman geç zaman iş güç derken unuttuk çoğu şeyi.
Bazı şeyler çok gerilerde kalmıştı.
Artık hatırlamakta bile zorluk çekiyorduk.
En nihayetinde olanlar oluyor.
Tarih tekerrürden ibaretmiş hiç ama hiç değişmiyor.
Son günlerde bunu da çok fazla görür oldum.
Netice de anlamaya başladım.
Yaş 40 olunca her şeye bakış açınız değişiyor.
Eskisi gibi heyecanlı değilsiniz.
Daha durgun ve dingin olmak istiyorsunuz.
Çok daha fazla şeyi durduğunuz yerden net şekilde görür hale geliyoruz.
Bu konuya nereden geldim?
Artık haberlere, filmlere, tiyatrolara, skeçlere dahası reklamlara bile farklı bakıyorum.
Her birinin amacını seziyor.
Kendimce bir şeyler görüyorum.
Bu sebeple de eskisi gibi keyif alıp kahkaha atamıyorum.
Neticede tecrübelerim var.
Dahası artık alta yatan işleri hissedebiliyorum.
Ne kadar çok bilgi o kadar mutsuzluk ne kadar az bilgi o kadar mutlulukmuş.
Son zamanlarda izlediğim sosyal medya paylaşımlarında bazı Levent Kırca skeçlerini şimdilerde daha iyi anlıyorum.
Ve gerçek şu ki; “O günden bugüne ne kadar az yol aldığımızı fark ediyorum.”
Allah rahmet eylesin büyük üstad.
Geçmişten de geleceği okumayı çok iyi başarmışsın.
Saygılar…
